Door de globale belangstelling voor de geruchten dat er zich in Loch Ness een zeemonster zou verschuilen huurde "The Daily Mail" in 1933 de acteur en tevens jager Marmaduke Wetherell in om naar het meer te reizen, de waarnemingen te onderzoeken en indien mogelijk het monster te vinden.
Wetherell vond geen monster maar in december 1933 localiseerde hij wel sporen die van Nessie leken te zijn: enorme voetafdrukken aan de oever van het meer. Na onderzoek door het Natural History Museum bleken deze sporen echter afkomstig te zijn van gedroogde nijlpaardvoeten, die waren destijds populair om als paraplubakken te dienen.
Vernederd verdween Wetherell uit het openbare leven en de hype rond Loch Ness ebde weg.
Enkele maanden later haalde Het monster van Loch Ness opnieuw de krantenkoppen wanneer de Britse dokter Colonel Robert Wilson op de proppen kwam met een foto waarop schijnbaar het silhouet zichtbaar was van een lange nek die uit het water steekt. Wilson beweerde dat hij tijdens een autorit op 21 april 1934 iets in het meer zag bewegen, hij stopte en nam de foto. Decennia lang werd aangenomen dat deze foto het bewijs was voor het bestaan van een zeemonster in Loch Ness. Maar Wilson weigerde om er zijn naam aan te verlenen, en daarom geraakte de foto bekend als simpelweg "de doktersfoto".
Jarenlang waren sceptici ervan overtuigd dat de foto hoe dan ook een hoax was. Er werd echter op de foto geen diepgaand onderzoek uitgevoerd tot er in 1984 een artikel verscheen in the British Journal of Photography waarin Stewart Campbell de foto had geanalyseerd. Hij concludeerde dat het gefotografeerd object in het water maximaal amper 50 tot 90 cm lang kon geweest zijn en dat het wellicht een otter of zeevogel was. Tevens suggereerde hij dat Wilson dit al die tijd maar al te goed wist.
Maar zoals later bleek zat Campbell er toch naast. Het object in het water was geen levend wezen. Het was een imitatiekop, die was bevestigd op een speelgoedonderzeeër. Dit kwam aan het licht in 1994 toen Christian Spurling op zijn sterfbed bekentenissen aflegde omtrent zijn betrokkenheid bij de creatie van de beruchte foto. Een samenzwering waarin zowel Marmaduke Wetherell als Colonel Wilson betrokken waren.
Volgens Spurling werd hij gecontacteerd door Wetherell (zijn stiefvader) met de vraag om voor hem een overtuigend model van een slang te maken. Spurling deed dit en het "kunstwerk" werd gefotografeerd in Loch Ness door Marmaduke Wetherell zelf en zijn zoon Ian. De foto werd dan aan Wilson gegeven wiens taak het was te fungeren als geloofwaardige frontman van de hoax. Wilson verkocht de foto aan 'The Daily Mail' en werd een sensatie.
Het motief van Wetherell bleek wraak te zijn op 'The Daily Mail', omdat hij nog steeds leed onder de vernedering die hij moest doorstaan met de gedroogde nijlpaardvoeten. Spurling herinnerde Wetherell nog zeggen: "We zullen ze hun monster geven."
Op de originele foto is de kleine omvang van het Nessie-model vergeleken met het meer merkbaar. De aan de media overhandigde foto was bijgesneden om het originele perspectief te verbergen, waardoor het "monster" groter leek dan het eigenlijk was.
