Bermuda - Florida - Puerto Rico
Bermuda Driehoek
Duivelsdriehoek in de Atlantische Oceaan
Tekst 
Filip Gybels
De Bermuda Driehoek

De denkbeeldige 'Bermuda Driehoek' tussen Bermuda, Florida en Puerto Rico

De Bermuda Driehoek (ook wel de Duivelsdriehoek genoemd) is een denkbeeldige driehoek tussen Bermuda, Florida en Puerto Rico in het westelijk deel van de Atlantische Oceaan. Deze regio is sinds het midden van de 20e eeuw berucht geworden omdat er minstens 20 vliegtuigen en 50 schepen op mysterieuze wijze zouden verdwenen zijn.

Incidenten

Ellen Austin

1881 - Het schip “Ellen Austin" kwam vermoedelijk een zwervend (onbemand) schip tegen en plaatste er enkele bemanningsleden op met de bedoeling om het schip naar New York te loodsen. Volgens verhalen verdween dit schip en verscheen enige tijd later terug, weliswaar zonder bemanning. De zwerver werd terug bemand en opnieuw verdween het schip met het tweede bemanningsteam aan boord. In het ‘Lloyd’s of London records’ wordt het bestaan bevestigd van een schip genaamd ‘Meta’, gebouwd in 1854 en dat de ‘Meta’ in 1880 een nieuwe naam kreeg: ‘Ellen Austin’. Er worden echter geen slachtoffers vermeld die erop zouden wijzen dat er veel bemanningsleden vermist zijn door een zwervend schip te bemannen dat later verdween.

USS Cyclops



De USS Cyclops was een Amerikaans marineschip uit de Proteusklasse. Het schip diende tijdens de Eerste Wereldoorlog totdat het schip op 4 maart 1918, tezamen met haar 309-koppige bemanning, spoorloos verdween in de Bermudadriehoek. Het schip vertrok vanuit het eiland Barbados en met één uitgevallen motor vaarde ze haar noodlot tegemoet. Tegenwoordig is het nog steeds het grootste verlies qua levens voor de Amerikaanse marine zonder oorlogshandelingen. Haar zusterschepen “Proteus” en “Nereus” zijn vervolgens ook verdwenen in de Atlantische oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Beide vervoerde ze een zware vracht metaalerts, vergelijkend met hetgene de Cyclops vervoerde tijdens haar fatale reis. Overlading zou wel eens de boosdoener kunnen zijn voor de ondergang van deze drie schepen, maar ook dit is en blijft een veronderstelling.

Carroll A. Deering

Een vijfmaster, gebouwd in 1919. De Carroll A. Deering werd gestrand en verlaten teruggevonden in Diamond Shoals, bij Cape Hatteras, North Carolina, op 31 januari 1921. Verhalen deden destijds de ronde dat de schoener het slachtoffer was geworden van zeerovers. Wellicht is dit gelinkt aan de illegale rumhandel tijdens het alcoholverbod, waarbij mogelijk een het schip SS Hewitt bij betrokken was, die ook rond dezelfde tijd spoorloos verdween. Enkele uren later zeilde een onbekende stoomboot voorbij het lichtschip langs de baan van de Deering, en negeerde alle signalen van het lichtschip. Dit mysterieus schip was mogelijk de Hewitt, en was wellicht betrokken bij de verdwijning van Deering’s bemanning.

Flight 19



Flight 19 was de aanduiding voor de eenheid van vijf Grumman TBF Avengers die op 5 december 1945 tijdens een oefening spoorloos verdween in de Bermuda Driehoek. De oefening heette "Navigation problem No. 1" en had als doel om de deelnemers te trainen in het bombarderen en navigeren. Navy-onderzoekers hebben dit incident ondertussen toegeschreven aan een navigatiefout die leidde tot een tekort aan brandstof.

Bizar en tevens alarmerend, meldt Giles Milton van 'The Telegraph', blijft wel het laatste bericht dat door de controletoren van een piloot van Flight 19 werd opgepikt, dit luidde: "Everything looks strange. It looks like we’re entering white water. We’re completely lost." Vertaald: "Alles lijkt vreemd. Het lijkt erop dat we wit water ingaan. We zijn volledig verloren." Daarna enkel nog wat gekraak en toen niets meer.

Een patrouillevliegtuig van het type Martin PBM Mariner met een 13-koppige bemanning, dat een zoekactie deed naar de militaire toestellen verdween vervolgens ook spoorloos. Een tanker aan de kust van Florida meldde een explosie te hebben gezien en merkte een wijdverspreide olievlek op bij de vruchteloze zoektocht naar overlevenden. Het weer werd stormachtig aan het einde van het incident. Volgens toenmalige bronnen waren de explosies van de Mariner te wijten aan damplekken wanneer ze volgeladen zijn met brandstof, voor een mogelijke lange zoek- en reddingsoperatie.

Star Tiger and Star Ariel

G-AHNP Star Tiger verdween op 30 januari 1948 tijdens een vlucht van de Azores naar Bermuda. G-AGRE Star Ariel verdween op 17 januari 1949 tijdens een vlucht van Bermuda naar Kingston, Jamaica. Beide waren Avro Tudor IV passagiersvliegtuigen van BSAA (British South American Airways). Beide toestellen waren aan het einde van hun bereik en de kleinste fout kon nefast zijn. Van één vliegtuig was de communicatie reeds geruime tijd weggevallen voordat het de Duivelsdriehoek zou naderen.

Douglas DC-3

Op 28 december 1948 verdween een Douglas DC-3 vliegtuig, nummer NC16002, tijdens een vlucht van San Juan, Puerto Rico, naar Miami. Er is nooit een spoor gevonden noch van het toestel noch van de 32 mensen die aan boord waren. Een Civil Aeronautics Board onderzoek wees uit dat er onvoldoende informatie beschikbaar was om een mogelijke oorzaak omtrent de verdwijning te kunnen achterhalen.

KC-135 Stratotankers



Op 28 augustus 1963 is een paar van US Air Force KC-135 Stratotankers met elkaar in botsing gekomen en neergestort in de Atlantische oceaan.

Er werd verteld dat de toestellen inderdaad met elkaar in botsing zijn gekomen en neergestort zijn, maar dat er twee verschillende crashplaatsen zijn, die door maar liefst 260 km water van elkaar gescheiden zijn.

Kusche’s onderzoek toonde aan de hand van een Air Force onderzoeksverslag aan dat het puin dat de tweede chashplaats voorstelde onderzocht was door een reddingsschip. Het bleek te gaan om een massa zeewier en drijvend hout verwikkeld rond een oude boei.

Connemara IV

Een op drift geraakte plezierjacht werd gevonden ten zuiden van Bermuda op 26 september 1955.

Er werd gezegd dat de bemanning spoorloos verdween terwijl de boot drie orkanen moest weerstaan.

Tijdens het orkaanseizoen van 1955 trok de orkaan “Ione” tussen 14 en 18 september in de buurt voorbij, waardoor Bermuda getroffen werd door stormwinden.

Verschijnselen

Allerlei auteurs schreven deze verdwijningen toe aan onder meer paranormale verschijnselen, waarbij de wetten van de natuurkunde werden opgeheven, of aan activiteit van buitenaardse bezoekers.

Verklaringen van ooggetuigen spreken ook vaak over storingen in apparatuur, meestal van magnetische aard. Volgens veel boeken over het Bermudagebied zou Columbus ook problemen hebben ondervonden in de driehoek. In zijn logboek meldt Columbus dat zijn 'naalden' (hij bedoelt hier zijn kompas) op 13 en 14 september 1492 iets naar het noordwesten afweken. Waarschijnlijk was dit echter het gevolg van magnetische declinatie.

Wetenschappelijke verklaringen

Menselijke fouten en technische mankementen

Een mogelijke verklaring is dat dit gebied een van de meest bevaren en bevlogen gebieden van de wereld is, en dat ongelukken dus waarschijnlijker zijn door de frequentie alsmede de dichtheid van het verkeer.

In een uitzending van Earth Investigated, uitgezonden op 21 augustus 2007, werd gemeld dat de lucht boven de Bermudadriehoek vaak helder is. Veel verdwijningen van schepen en vliegtuigen werden toegeschreven aan menselijk falen, het weer of technische mankementen.

Fluctuaties in het aardmagnetisch veld

Natuurwetenschappelijke verklaringen voor de incidenten variëren van fluctuaties in het aardmagnetisch veld in de regio tot bewegingen van de golfstroom, tropische stormen en monstergolven.

In het televisieprogramma Earth Investigated op National Geographic Channel werd gemeld dat het magnetisch veld rondom de Aarde boven de Bermudadriehoek zwakker is (geworden) ten opzichte van de rest van de wereld. Wetenschappers hebben hier nog geen verklaring voor gegeven. Wel zou dit verklaren waarom het kompas niet meer naar behoren zou werken.

Methaan

Een andere veel gehoorde verklaring berust op het bestaan van grote methaanvoorraden die diep in de zee voorkomen. Soms ontsnapt een grote hoeveelheid methaan of methaanhydraat die opstijgt naar het oppervlak (een zogenaamde limnische uitbarsting). De draagkracht van water neemt af als daar gasbelletjes in voorkomen. Hierdoor kunnen schepen in zeer korte tijd zinken zonder dat ze de kans krijgen om nog een noodsignaal uit te zenden. Doordat methaan een lagere dichtheid heeft dan lucht zal het verder stijgen. Een vliegtuig dat door lucht met een grote concentratie methaan vliegt kan daardoor in problemen raken, enerzijds doordat het zuurstofgehalte afneemt en de verbranding in de motoren wordt verstoord, anderzijds doordat het methaan kan ontbranden.

Mysterieuze kristallen piramides



Op de zeebodem van de Bermuda Driehoek zou er een doorzichtige, glazen piramide ontdekt zijn. Deze piramide is groter dan de piramiden in Egypte. Bovenop de piramide zijn twee grote gaten te zien.

Door een van de gaten stroomt zeewater met grote snelheid. Golven creëren daar een draaikolk en zorgen voor mist op zeewaterniveau. 

Veel wetenschappers zouden weinig enthousiasme tonen voor deze theorie en zouden geneigd zijn deze meldingen te negeren, waardoor verder onderzoek (voorlopig) onwaarschijnlijk is. De piramide zou weliswaar de theorie kunnen bevestigen, dat piramiden oorspronkelijk massieve energiecentrales waren en dat Atlantis werkelijk heeft bestaan.

Zach Royer vermeldt dat Dr. Ray Brown uit Mesa, Arizona, de piramide voor het eerst ontdekte in 1968. De arts was in de Bahama’s met vrienden op een duikvakantie. Ze doken in een gebied dat bekend staat als de “tong van de oceaan”, genoemd naar een tongvormige zeewiermassa die vastzit aan het eiland. 

Hij raakte zijn duikmaten kwijt en probeerde terug te keren toen hij een zwarte compacte massa ontdekte die van de zeebodem oprees. Hij zag wegen, gebouwen en metalen objecten en een standbeeld dat een kristallen bol in de hand had. Deze bol nam hij mee. Omdat zijn zuurstofvoorraad aan de lage kant was, kon hij weinig tijd besteden aan zijn ontdekkingen. Bovengekomen ontdekte Brown drie piramiden in het kristal. De metalen voorwerpen werden ter onderzoek naar een universiteit in Florida gebracht. De kristallen bol bleek energie te kunnen versterken.
Is de kristallen piramide de veroorzaker van alle vreemde fenomenen in de Bermuda Driehoek? Sommige onderzoekers naar het Bermuda mysterie hebben altijd al gedacht dat er een energieportaal moest bestaan en dat een piramidevormige structuur deze zou kunnen creëren.

Twee onderzoekers, Pauline Zalitzki en Paul Weinzweig, hebben bevestigd dat er zich een enorme stad op de bodem van de oceaan bevindt.

Deze stad bevat vier enorme piramides en sphinxen en bevindt zich in de zogenaamde Bermuda Driehoek.

Veel mensen geloven dat dit wel eens de verzonken stad Atlantis zou kunnen zijn.

Hexagonale wolken en haar 'luchtbommen'

In de Bermudadriehoek zijn zeshoekige (hexagonale) wolkenpatronen waargenomen. Omdat wolken normaal geen rechte randen hebben, maar meestal een willekeurig patroon volgen, kan dit fenomeen erop wijzen dat hier zogenaamde “luchtbommen” actief zijn.



De hexagonale wolken worden gevormd door zogenaamde micro-uitbarstingen. Dat zijn uitbarstingen van lucht die uit de wolken naar beneden vallen en de oceaan raken. Deze sterke luchtstromen kunnen dan zeer grote golven veroorzaken. Het zijn in feite een soort luchtbommen.

De onderzoekers ontdekten ook dat er enorme wolkenformaties verschenen boven het westelijke deel van het eiland Bermuda. De formaties hadden een omvang van 32 tot 88 kilometer en kunnen zorgen voor extreme lokale windsnelheden tot wel 270 kilometer per uur, krachtig genoeg om 14 meter hoge golven op te wekken. Deze theorie wordt nog verder onderzocht.

Monstergolven of ‘rogue waves’

Een groep Britse oceanografen, onder leiding van dr. Simon Boxall, aan de universiteit van Southampton (Verenigd Koninkrijk) is ervan overtuigd dat ‘rogue waves’ of monstergolven de boosdoeners zijn van de verdwijningen in de Bermuda Driehoek.

In mythes van schippers was er reeds sprake van monstergolven, maar heden kunnen satellieten golven in kaart brengen en meten. Zo zouden er in het bewuste gebied al steile golven met een hoogte van zo’n dertig meter waargenomen en geverifieerd zijn.

Het is niet uitzonderlijk dat gigantische golven deel uitmaken van een storm en ze kunnen even snel weer verdwijnen als ze opkwamen. Wat het gebied van de Bermuda Driehoek zo bijzonder maakt is dat er drie verschillende windrichtingen – en dus ook stormwinden – kunnen samenkomen. Deze situatie kan ervoor zorgen dat alle ingrediënten aanwezig zijn om potentieel dodelijke formaties van wilde golven te doen ontstaan.

Steile, hoge monstergolven met meerdere toppen kunnen bijvoorbeeld een boot in twee doen breken, waardoor deze kan zinken in amper enkele minuten tijd. De dodelijke golfformaties zouden eveneens maar enkele minuten duren om nadien terug één te worden met de zee, alsof ze er nooit geweest zijn, zonder ook maar één spoor achter te laten.

Tekst 
Filip Gybels
02 March 2017
Mythes & Mysteries